در 14 قرن گذشته حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) به روانشناسى تغذیه اشاره فرمود که هم اکنون با تخصّصى شدن علم روانشناسى این حقیقت را به اثبات رساندهاند. در گذشته باور داشتهاند که:غذا تنها به ما پروتئین و ویتامین مىدهد،امّا امام على(علیه السلام) فرمود:غذاها روح و روان و صفات دارند و روحیّات آن به روحیّات ما سرایت مىکند.بحث روان شناسى تغذیه فراسوى طب است.بحث روان غذاها که یک عدد پرتقال دزدیده شده لقمه حرام است،و لقمه حرام در روان انسان تأثیر نامطلوب دارد،و نطفه حرام پدید مىآید،و کودکى که با آن پدید آمده در زندگى فرداى خود دچار بزهکارى خواهد شد.این حقیقت یا اسرار پیرامون آن در حال تحقیق و بررسى مىباشد.
برخی مثلا می گویند: پرتقال، پرتقال است.پُر از ویتامین ث مىباشد، حلال و حرام ندارد روا و ناروا نمىشناسد. چگونه ویتامینهاى پرتقال دزدیده شده با پرتقال حلال متفاوت است؟چگونه گوشتها تخم مرغها روحیات و صفات یک حیوان را به انسان منتقل مىکنند.
که امام على(علیه السلام) فرمود :
شیر و گوشت بُز به فرزندان خود کمتر بخورانید که ترسو مىشوند.
شیر و گوشت خر نخورید که در عقل و هوش شما تأثیر مىگذارد.
شیر و گوشت حیوانات درنده (مانند ببر و پلنگ و گرگ و کفتار) را نخورید که درنده خویى را به شما منتقل مىکند.
طب مىتواند ویتامینها را میکروبها و ویروسها را شناسائى کرده و راههاى درمان و مبارزه با آفتها را نشان دهد.
سلّولها و عصبها و یاختهها را شناسائى کند.
امّا روان و خاصیّت غذاها و گوشتها فراسوى طب است.
در بسیارى از احکام الهى، چیزى حرام یا حلال است که فلسفه آن را علم نمىداند و با ابزار علمى نمىتوان اسرار آن را شناخت،چون فوائد یا زیان آن در مرزهاى علم قرار ندارند. [1]
پی نوشت :
.[1] الگوهاى رفتارى، جلد 14 امام على (ع) و بهداشت و درمان، محمد دشتی.( روان در اخلاق(روح) و روان در روان شناسی (ذهن) متفاوت است ولی براساس گفته ملاصدرا النفس جسمانیه الحدوث و روحانیه البقا. در واقعی می توان با این تحلیل روان در اخلاق و روان شناسی را به هم مرتبط دانست.
